Een leuke vondst. Een oude waterpas. Leuk om te zien dat het hout nog erg mooi en recht is gebleven. Jammer alleen dat het niet echt waterpas is gebleven door de tijd heen. Verticaal is deze nog wel waterpas. Dit betekend dat de waterpas buis dus niet exact recht zit. Omdat ik deze wel wil kunnen gebruiken zal dit mooi gerestaureerd worden.
De waterpas zelf. Er zit geen merkteken op. Hier kom ik straks nog wel op terug. In ieder geval was ik blij verrast.
Als eerste alles uit elkaar halen. De messing plaat is helemaal vuil geworden en mag straks ook mooi schoon gemaakt worden. De waterpasbuis is vast gezet met stopverf vast gezet en ook links is goed te zien dat er inmiddels een barst zit in het glas. De vloeistof zit er nog in. Ik heb dit ook niet heel kunnen houden en zal dit vervangen door een moderne waterpasbuis.
Omdat het hout ook erg vervuild is schraap ik dit mooi kaal tot het schone hout naar voren komt. Doordat ik gebruik maak van een schraapstaal kan ik laagje voor laagje werken en zo alleen het vuil van het hout verwijderen zonder dat ik een laag hout weg haal. Je vind hier meer over de schraapstaal. Het is een oud stuk gereedschap wat eigenlijk onmisbaar is voor elke hobbyist.
De gleuven en afgeschuinde kanten kunnen niet met de schraapstaal. Daarom gebruik ik een guts. Op deze foto is ook goed te zien hoe mooi het hout is wat onder het vuil vandaan komt.
Doordat ik een moderne waterpasbuis gebruik zet ik deze in een apart stukje hout wat mooi in de waterpas past. Doordat ik de buis hierin verlijm met een transparante lijm zal dit goed vast komen te zitten. Dit onderdeel kan dan straks in de waterpas zelf geschroefd worden en daardoor ook af te stellen zijn.
De waterpasbuis houder om maar te schrijven word in de waterpas gemonteerd en nu is goed te zien dat ik deze waterpas niet echt heel origineel houd. Maar ik restaureer deze naar eigen inzicht omdat ik deze zelf wil gebruiken.
Door de schroeven verder te draaien kan de waterpas afgesteld worden. Nu zie je goed dat de luchtbel naar rechts toe gaat. Dit houd in dat de rechterschroef verder naar beneden gedraaid kan worden. Onder de witte houder zitten kleine veertjes uit een pen die alles strak houden.
De messing afdek plaat, hier zou ik nog op terug komen. Een verassing laat zich hier zien. Deze waterpas blijkt een Stanley waterpas te zien. Ook is het goed te zien dat deze waterpas al een keer eerder is gerepareerd. De gaatjes zijn aangepast en gevuld met messing. De afgeschuinde kanten zitten ook verkeerd om. De afdek plaat is wel erg beschadigd. Toch heb ik besloten om deze wel te blijven gebruiken.
Alles netjes schoon gemaakt en sommige diepere krassen laat ik zitten. Het messing is met heel fijn schuurpapier egaal glad geschuurd en daarna gepolijst met een goede kwaliteit polijst pasta.
Het terug zetten van de messing afdek plaat gebeurt nadat de waterpas volledig is gelakt met een goede matte lak. Dit zorgt ervoor dat de waterpas niet weer zo vies word als deze was. Ook is nu goed te zien waarom ik sommige delen wit geschilderd heb. Dit geeft een beter zicht op de waterpas buis waardoor het makkelijker aflezen is.
De afdek plaatjes die de haakse waterpasbuis afwerken missen. Hierdoor is het stopverf te zien en zit er nog een rond gat in het hout van de waterpas. Deze word opnieuw gemaakt van een stukje hard hout wat ik nog had liggen. Aftekenen met een cirkel mal is in dit geval het gemakkelijkst en dan gewoon met een figuurzaagje uitzagen.
De stukjes uitzagen en in het ronde gat lijmen. Hierdoor ontstaat een mooie afwerking. Ik heb gekozen voor deze houtsoort omdat deze mooi afsteekt van het hout van de waterpas. Nadat de lijm droog is kan de plug als het ware gelijk gemaakt worden met de rest van het hout en afgewerkt worden met een laklaagje.
En nadat alles mooi gedroogd is heb ik een mooie houten en vooral bruikbare waterpas. Onder ligt een kleine waterpas die ik erna heb gemaakt. Ik werk veel met kleine zaken en dan is het fijn om ook een kleine waterpas te hebben.