De frustratie
Laten we beginnen met de vraag, is het panne-koeken of is het pannenkoeken? De taal word er maar niet gemakkelijker op. Zoek je het op, dan word het beiden gebruikt en zelfs door elkaar heen gebruikt. Op zich zou dit een frustratie kunnen zijn. Ik bedoel zelf alleen de pakjes en flesjes frustratie. Kijk eens in een willekeurige supermarkt voor pannenkoeken beslag? Zo veel zelfs dat er een volledig rek mee gevuld is. Alle soorten en maten buitelen over elkaar heen en de één is nog duurder dan de ander… Ik heb gewoon pannenkoekenmixen gezien voor 6 euro. Kun je dan 9 pannenkoeken van bakken en eieren en melk zelf toevoegen. Wel krijg je daar een hele chemische samenstelling voor die klontjes voorkomt. Misschien ga je ook lichtgeven in het donker van al die chemicaliën? Je weet het niet? Het verwonderd mij dan ook echt dat mensen dit kopen.
Kortom, wat is er mis met onze ouderwets lekkere pannenkoeken uit de klaarblijkelijk vervlogen tijd? Je weet wel, zelf even wat bloem, eitje en melk klutsen en aan de slag met dat beslag. Lekker plakje spek meebakken of gewoon lekker zoet met wat suiker, stroop of honing? Kost bijna niets. En overal moet je toch de eitjes en melk toevoegen.
De truc
De verkooptruc die ik heb mogen ontdekken is eigenlijk vrij simpel. Klontjes in het beslag. Op de pakjes, flesjes en weet ik niet allemaal nog meer staat in dikke letters gedrukt; “Het klont niet” of iets in die trant. Zijn wij dan allemaal die ouderwetse oplossing vergeten? Gewoon een uurtje van te voren klaar maken. Dan nog een keer de mixer erdoorheen. En gegarandeerd, geen klontjes meer. Je zult wel een hogere stroomrekening krijgen omdat je geen licht gaat geven. Er zitten immers geen chemicaliën in het mooie en eigen gemaakte lekkere beslag.
Lees hier mijn ouderwets lekkere pannenkoeken recept. Iedereen kan het.