Wij zijn nu zo’n twee jaar serieus aan het moestuinen in onze eigen achtertuin. Nu heb ik ook het één en ander gelezen over het kunnen eten van de blaadjes van de radijzen. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik niet echt sta te popelen om dit te proberen. Waarom? Ik denk dat het hieronder wel duidelijk word.
We moeten nog veel leren maar dat geeft niet. De radijzen schijn je dus te kunnen eten met blaadjes en al. Ik heb dit zelf nooit gedaan, maar zoals ik al schreef overal vliegen de tips je om de oren. Dus zelf ook maar eens testen. De radijzen met blaadjes en al geteeld. En mee naar de keuken.
In de keuken alles maar eens goed gewassen om alle grond en beestjes uit te spoelen en vond het niet echt heel lekker aanvoelen. Zoals er geschreven word, je kunt het zoals spinazie eten en zelfs als sla. Maar na een beetje verdere inspectie bleek er dan toch een uitdaging te zijn. De blaadjes hebben kleine stekeltjes. En dat voelde ik dus. Je moet goed kijken om ze te zien. Natuurlijk kan dit te maken hebben met oude blaadjes, dus maar eens kijken in de tuin bij de jongere radijzen, en daar het zelfde. Ik heb dan ook niet getest om dit te eten. Die stekeltjes prikken al gemeen in de vingers en blijven dan ook even prikkelen zoals een brandnetel dit doet. Gelukkig niet zo kriebel en houd het niet langer dan 5 min aan. Maar toch.
Hoi Rik, ik had hetzelfde gelezen: de blaadjes schijnen nog gezonder te zijn dan de radijs zelf. De blaadjes rauw geprobeerd en in een salade, voor mij beiden een mislukt project: Blehhh, prikkels op de tong. Geen fijn mondgevoel. Mijn eerste lichting radijsjes heb ik klein en jong geplukt, heerlijk! ( niet die blaadjes dus….). De tweede lichting heb ik in een luie bui laten doorschieten: niet te eten, veels te scherp. Doorschieters en blaadjes gaan voortaan gewoon op de composthoop…..
Hoi Lilian, leuk dat je dit ook geprobeerd hebt en zelfs het zelfde als mij ervaren. Bij ons gaat dit ook op de composthoop.